Noorderlicht presentatie en Kota avond

We hadden nog een kwartier om ons om te kleden, of om ons in ieder geval  te ontdoen van de Salla pakken voordat  we naar de presentatie van het  Noorderlicht gingen. Ook  dit was weer op  het  rendier park in een soort aula die helemaal achteraan in het  pand was. De jongen die de presentatie gaf is een local en fotografeert al jaren en jaren het  noorderlicht en vertelde ons hoe het ontstaat  en wanneer je het zou kunnen zien naar de verwachtingen. Als Finnen Engels praten moet je goed luisteren, want soms is er geen touw aan vast  te knopen en klinkt het heel monotoon. Ook deed hij uitleggen hoe de Aurora Boralis app werkt en waar je vooral op moet letten. Aan de hand van dia's werd deze presentatie gegeven. Deze hele presentatie duurde ongeveer een uur, misschien iets langer en aan het einde kregen we een papiertje waarop stond hoe je je camera kon instellen om het noorderlicht te fotograferen. Wat lijkt het mij toch heerlijk omhoog in Scandinavië te wonen, voor zowel de rust, duidelijke onderscheid tussen de seizoenen, en vooral niet te vergeten heel vaak Het Noorderlicht te bewonderen. Dat lijkt me nou echt fantastisch. Nou heet het niet voor niks in de middle of nowhere Dus je bent best wel op jezelf aangewezen.

Vanuit het rendier park  gingen we weer allemaal de bus in en reden we een klein stukje naar een Kota voor een "lapish hut evening". Hier zouden we de locale delicatessen gaan eten. Vanaf de buitenkant zou je niet denken dat dit een soort restaurantje is. Aan de ene kant stond een traditionele finse boot met overheerlijk lokaal eten. Al het eten hier in Finland is zo vreselijk lekker, dat je er bijna geen genoeg van krijgt. Of het nou de vis, het vlees of de salades en de toetjes zijn, het maakt niet uit. Aan de andere kant was een vuurtje gemaakt waar je op 3 verschillende manieren klaargemaakte rendier kon eten. Zo was er rendiertong, rendierribbetjes, rendier gehaktballetjes , gerookte zalm, Lapse kaas en overheerlijk broodsticks. Laura was hier ook aanwezig en vertelde ook het een en ander over de Sami. De Sami (of Samen) zijn de inheemse bewoners van Lapland (Sápmi). Een van oorsprong nomadisch volk van jagers en verzamelaars. Zij leefden grotendeels van de rendieren die zij volgden op hun trek door een gebied dat zich uitstrekt over het uiterste noorden van Finland, Noorwegen, Zweden en een deel van Rusland. Er zijn geen politieke of geografische grenzen die deze mensen tot één volk maken. Wat de Sami bindt is de taal en hun cultuur. Dat bij Lapland vaak het eerst aan Finland wordt gedacht, heeft te maken met het feit dat Lappi de naam is van de noordelijkste Finse provincie. De meeste Sami wonen echter in Noorwegen (ca. 50.000) en Zweden (ca. 20.000), slechts een klein deel in Finland (ca. 6.000) en Rusland (ca. 2.000). De Sami kennen, net als andere inheemse wereldvolkeren als de indianen en Maori, een oeroude geschiedenis en een bijzondere cultuur. Lange tijd werd dit ontkend: het was verboden om de eigen taal te spreken en vast te houden aan hun unieke tradities en gebruiken. Inmiddels is er het besef in Scandinavië dat dit belangrijke cultureel erfgoed niet verloren mag gaan. Er zijn nog een paar families die een teruggetrokken bestaan leiden, maar voor de meeste Sami geldt dat hun leven weinig verschilt met dat van de Scandinaviërs: ze hebben gewone banen en spreken nauwelijks nog Samisch, hoewel het inmiddels een officieel erkende taal is. De traditionele kleding wordt meer en meer tot de folklore gerekend, evenals de traditionele muziek en hun prachtige handwerk. Het spreekt natuurlijk wel tot de verbeelding en om de rendieren kun je niet heen!

Wat een mooie dag was het weer vandaag, een volle, maar mooie dag.