Husky safari

Vanmorgen een uurtje later opgestaan dan de afgelopen dagen.
Dat kon ook  makkelijk  want de husky safari is vanmiddag  pas.
Dus wat  later aan het  ontbijt.
Na het  ontbijt hebben we ons even omgekleed en zijn we richting het meer gelopen . Het meer ligt achter het caravan park op  2,3 kilometer vanaf het hotel. Het  is een lekkere wandeling, in ieder geval  de heen weg.
Eenmaal  bij  het meer het je een prachtig uitzicht. Je loopt ook echt op  het water, wat  gelukkig bevroren is.
Maar wat  een uitzicht.
In het  midden van de bevroren plas is een klein eilandje waar een houten hutje op staat. Dit is eigenlijk  wel  een mooie locatie om te wachten op  het  noorderlicht, je zit beschut en je kan een vuurtje stoken om warm te blijven. Via de caravan park terug gelopen naar het  hotel om ons om te kleden,  maar  zoals ik  al zei, teruglopen is andere koek . Het  is allemaal  vals vlak. Het  lijkt allemaal wel  vlak, maar niets is minder waar, je loopt wel  degelijk omhoog. Ik heb  geen haast en af en toe gewoon even stoppen om op adem te komen.

In de middag  staat de husky safari op  het  programma , en wat heb ik  er zin in.
We hijsen ons weer in de coole Salla pakken en doen eronder een extra laag  kleding aan. Er wordt immers sneeuw verwacht en je zit als 2e  man stil in de slee.
Kwart voor 2 worden we met het busje opgehaald om ons naar  het  rendier park te brengen.
De husky's staan al luid te blaffen en zijn enthousiast aan het  worden dat  ze straks weer mogen gaan. Ze vinden dat  heerlijk.
Pa en ik  krijgen de voorste slee na de nodige uitleg.  Hoe je afremt, hoe je direct stopt, hoe je mee moet helpen als de honden een heuvel op gaan.. als ik  het  maar goed doe denk ik  dan. Ik  ga als eerste achterop en pa mag  als eerste in de slee gaan zitten.
Alle instructies zijn duidelijk.
Na 10 seconden komen we bij een V-splitsing en de ene helft van de 6 honden besluiten naar links te gaan en de andere 3 naar rechts, met  als gevolg dat ik  wil remmen maar  van de rem afschiet  met mijn voet en op de sneeuw beland met  het  gevolg dat ik volop en plat op  de buik  de berm in duik en vanuit mijn ooghoek zie ik  mijn pa met  slee en al  omkieperen.
Dit alles is in een tijdsbestek van Max 30 seconden.
Ik  lig letterlijk in een deuk van mijn eigen snoekduik en zie dan maar eens uit die berg  met sneeuw te stappen. Snel  komen de gidsen aanrennen om te kijken of alles oké  met  ons is. 
Gevalletje heb ik  weer.. een wijze les en een goed voorbeeld gegeven, zo  moet het  dus niet.
Nou, hup weer op  die slee en nu moest ik  het goed doen, kan mijn pa niet  weer uit de slee kieperen.
Soms moesten we de honden helpen als we bergje op moesten, je moet dan meesteppen of meerennen om het voor de honden minder zwaar te maken. Als je dat niet doet, en dan vooral het meehelpen, kijken ze ook echt achterom, alsof ze willen zeggen : "komt er nog wat van". Ik  zal  je vertellen, dat  is best zwaar en intensief, maar oh zo  gaaf!! Dit is zo  bijzonder!! Dat  is  niet met woorden uit te leggen. Ook moet je soms onderweg even stoppen om de honden hun behoefte te laten doen en ik  zal  je vertellen.. DAT  RIEKT me daar! Ongeveer halverwege stoppen we even voor een vuurtje met een worstje en een kop koffie, het lijkt op een besneeuwde picknick waar we op rendierhuiden zitten in de sneeuw en dan ruilen we van positie. Eerst nog even foto's maken van de honden voordat  we verder gaan. Wat zijn de honden mooi en ook zo lief en ze vinden het heerlijk om geaaid te worden.
Pa gaat  achterop en ik  in de slee.
Het begon al een beetje te sneeuwen op de heenweg, maar op  de terugweg was er geen houden meer aan. Het werd ook heel koud, omdat je stilzit en alle sneeuw opvangt en kwam ik  als frosty terug bij  het rendier park. Ook hier kregen we ons rijbewijs met  een mooie stempel van een husky erop.
Wat  een ervaring was deze dag zeg!! Een hele dikke aanrader.