Snow lounge

Aangekomen bij  de kamer hebben we eerst  even ons ontdaan van onze coole Salla pakken  en de flappie laarzen en hebben we een boterhammetje gesmeerd. Daarna zijn we naar  het  ijs hotel gelopen wat  hier op nog geen 200 meter achter het hotel  ligt. We hadden dat  gister al  gezien dat  het  daar  zat, maar  vandaag  zijn we naar binnen gegaan. We liepen rechtsom naar  het  hotel  door de dikke laag sneeuw die tot aan je enkels kwam..
Kijk,  hadden we nou  linksom gegaan,. Dan was er al  een soort pad.  Waarom makkelijk  doen als het moeilijk  kan.
Binnen namen we even een warme chocolademelk met  slagroom, deze was wel  super lekker, en betaalde we entree.
€20 . Hatsaflats.. alsof t niets is.
De dame was wel  heel  erg vriendelijk die er stond. Ze vertelde dat als je binnen een selfie maakt, dat je dan de volgende keer, of keren gratis naar binnen mag.
Prachtige ijs sculpturen binnen, de rendieren kleedjes lagen op  de ijs stoelen en op  de bedden. Waar we ook  even op  gingen liggen, later zagen we dat dat helemaal  niet mocht.

De Snowlounge is helemaal gemaakt van sneeuw en ijs en was voor het eerst geopend in december van 2017. De snowlounge is ongeveer 400m2 en alles is gedecoreerd met sneeuw en ijssculpturen. Binnen is er een ijsbar, een restaurant een sneeuwhotel een ijs gallery en een trouwkapel. Binnen in de snowlounge is het er ongeveer -4c , dus warme kleren zijn wel nodig.

Ik weet niet of ik  hier een nachtje zou overnachten.
Het is er wel  erg frisjes ondanks de vriendelijke dame zei dat je het echt niet koud hebt door de huiden van de rendieren. Dat zou zomaar kunnen kloppen omdat de rendieren het ook nooit koud hebben. 
Eenmaal  buiten besluiten we om gewoon even rond te banjeren.
Tegenover het ijs hotel heb  je de skiliften en de pistes en naast  het ijs hotel staat ook  een soort  van oude skilift/bak.. Pa liep  er even heen en zakte tot zijn knieën in de sneeuw. Alleen toen hij  zich omdraaide en terug wilde komen hoorde ik  ineens *kloink * en zie ik  mijn pa om een paal heen gevouwen liggen. Met zijn gezicht en zijn blote buik in de sneeuw.
Het  eerste wat ik  natuurlijk  weer doe is in de lach schieten. Zo hard dat ik  er buikpijn van had.. daarna vroeg ik  wel  of al  zijn tanden  of vast  zaten, je weet het  niet toch.. die *kloink* was er niet voor niets en klonk erg luid.
Het  bleek  een tikje op  zijn hoofd te zijn.
Het  probleem is, dat  als je valt in de sneeuw kan je geen andere kant op  dan je te laten vallen. Maar ja om je dan om een paal heen te vouwen?
Daarna zijn we nog even de andere kant op gelopen en we merkten dat  de lucht op  begint  te klaren.. vanaf het  moment dat  we aangekomen zijn is het  niets anders dan grauw weer geweest, en nu  het  aan het opklaren is, krijgen we  prachtige luchten te zien en hopen we ineens meer op  het  noorderlicht..
Fingers crossed.