Sneeuwscooter safari

Vroeg opgestaan, 7.15 uur . De nacht begon vroeg voor ons na een lange dag. Beetje onrustig geslapen , maar  dat is niet zo heel  raar  in een vreemd bed.
Vandaag gaan we sneeuwscooteren,  lekker scheuren door de sneeuw, maar  eerst even ontbijten in het  restaurant van het  hotel.
Een typisch Engels ontbijt,  scrambled eggs en bacon.. , een goed begin van de dag. Wat is het  mooi  verzorgd en wat  ziet het er goed uit.
Ik  dacht, laten we eens beginnen met een lekkere kop warme chocolademelk,  het was warm water die héél even aan de cacao heeft  mogen ruiken. Dat  doe ik  niet nog eens.
Lekker een paar  croissants erbij.. een goed begin van de dag.
Daarna naar onze kamer gegaan om ons in die enorme salla pakken te hijsen.. wat  een gedoe zeg.  Aangezien we de thermo onderkleding ook  aan hebben ivm de kou, is het  een hele klus om die pakken aan te krijgen,  het zou  bijna een sport zijn.
Maar  goed, met het  zweet tussen de bilnaad staan we eindelijk klaar om naar  de scooters te gaan. We moeten weer "naar de overkant van de weg " dus eerst ongeveer 10 minuten lopen.. bergje op, Bianc buiten adem. Daar aangekomen moesten we nog even wachten, want ik  heb een hekel aan te laat komen , dus daar een beetje met de camera lopen spelen en erachter gekomen dat ik  voor de actioncam de houder ben vergeten om hem in vast te zetten, nu  moet ik  dus de cam vasthouden tijdens het filmen. Lekker handig ook weer van mezelf. Nu maar kijken of dat wel werkt.
Allebei even op een scooter gaan zitten, ik  weet niet eens of dat  wel  mocht, maar  we hebben het toch gedaan, ben hier tenslotte maar 1 keer, niet omdat het  niet mag, maar gewoon omdat  het  kan. Een brutaal mens heeft de halve wereld zeggen ze toch.
Toen werden we naar  binnen geroepen en moesten we een helm passen. Eerst een bivakmuts op, gelijk weer het bloedheet hebben,1 helm passen, in 1x goed, Bianc is klaar, en heel snel weer naar buiten.
Even een korte uitleg over hoe de scooter werkt en dan kunnen we door de sneeuw gaan scheuren. Het  sleuteltje van de scooter zit met een spiraalkoord vast, en die maak je dan weer vast  aan je Salla pak waar een mooi ringetje voor aanzit. 
Pa gaat  eerst en het lijkt alsof hij dit vaker heeft gedaan.  We rijden door adembenemende landschappen waar het steeds witter en witter wordt. Eigenlijk kan ik  wel  ervan genieten zo  achter op de scooter genietend van de omgeving. Dan is er wel dat dingetje met de video cam die je moet vasthouden. Met die hele grote handschoenen aan kan je werkelijk niets, dus handschoenen uit, filmen, maar vooral niet te lang, want door de snelheid die we maken is het heel koud zonder handschoenen. het levert wel mooie beelden op. Hoe verder we reden en hoe hoger we kwamen werd het steeds witter en witter. Wat is het adembenemend. gewoon prachtig!
Bij een berghut hebben we een pauze ingelast met lekker warme chocomelk , ja dit was echte chocolademelk, en wat  lekkers erbij.. Dit lag echt bovenop een berg met een FAN-TAS-TISCH uitzicht. prachtige foto momenten genomen. Fantastisch  gewoon. ( ik zal het woord fantastisch nog wel een paar keer gebruiken denk ik ) En wat een bak met sneeuw zeg, zo  vreselijk  hoog ,soms wel  3 meter.
Op  de terug rit heb ik  ook  nog een stukje gereden en ik  zal  je vertellen,  it was a bumpy ride.. haha. Eerst de boel even aftasten, voorzichtig gas geven, even flink  in de rem waar pa zowat op mijn rug zat.
Het valt allemaal niet mee hoor door de sneeuw scheuren.. maar wat machtig mooi om dit te doen . Het begin is wat  onwennig, tot je een bergje af moet.. dan denk  je toch even "oh, oh" Hup, here we go, gas een beetje terug.. met samen genepen billen dat  bergje af, maar dat  bergje  moet ook  weer omhoog , dus  ik weer "oh,oh" dus weer gas erop voordat we weer naar beneden glijden. Toen kwam er nog een bocht, een flink scherpe bocht, dus ik weer oh oh,.. hmm oke beetje langzaam door de bocht, ja gelukt, ik  zou  niet willen dat  pa uit de bocht zou  vliegen. Laatste stukje ging vlekkeloos dus kon ik er optimaal van genieten.
Dan  zit  de rit erop en maken we nog even wat foto's. 

Mijn Salla stappers zijn wel  veel  te groot dus even besloten om ze toch om te ruilen voor toch  maar een maatje kleiner. Die voelen wel  iets beter, maar voel me nog steeds flappie. Sapperdeflap.
Tijd om terug te lopen, maar  eerst  wilde pa zich  nog even laten vallen in de sneeuw,  dus ik  camera bij de hand en filmen.. Pa liet zich  vallen maar de sneeuw was zo  diep dat  het  moeilijk was om weer op te staan. Als je je wil opdrukken is dat niet handig dat je dat in de sneeuw doet, je zakt zo  weer weg. dikke pret dus.
Het  was een top ochtend.