De reis

23.30 uur gaat  de wekker,  wat  lag ik  nog even lekker, toch  nog even 5 uurtjes slaap te pakken gehad.
Opstaan en een bak koffie gezet.  Het is raar, Sanford is er niet, ik  ben dat zo gewend, altijd eerst even kroelen na het wakker worden, maar het is even wat het is.
Van mijn koffie genietend denk ik  na of ik  écht niets vergeten ben, 10 keer in de koffer kijken, ik geloof het niet.
Nog even onder de douche door, aankleden en de laatste dingen in mijn koffer  en handbagage doen.
Ja ik  heb alles.
Ik  denk  dat  ik  rond een uur of half 1, in de nacht, bij mijn ouders was, want daar is mijn zus naartoe gekomen die ons naar Schiphol transporteert.
Nog snel  een kopje thee en dan is het tijd om te vertrekken. Rond 02:10uur zitten we in de auto.
Vanaf hier gaat  het allemaal  zo  vlotjes,uit de auto gestapt, zus gedag zeggen, kiss and drive, nog één keer zwaaien, naar binnen en  bij check-in balie 5 de koffers afgeven en de boardingpassen in ontvangst nemen, bij de security waren we bijna de enige, nog even een  paar  collega's groeten.
Om 3:10uur, een uur later dan toen we weggingen is bijna alles al  gedaan, de volgende stap is om naar de gate te gaan en daar instappen.
Maar dat moet nog heel  even wachten, want ja, eerst  die Starbucks hé, met wat  lekkers erbij. Mmmmm die smaakt. Dat  lekkers ook  trouwens.
Omdat  we zo  vroeg vertrekken is er nog geen duty-free winkeltje open. 1 of 1 1/2 uur voor vertrek gaan de eerste open. Zit je dan met je goede gedrag.
De boekenwinkel is de eerste die open is, dus daar even lopen neuzen, want op  je krent zitten kunnen we straks nog 2 uur. Een dwarsliggertje en een magazine gekocht. Nog even bij  de inmiddels geopende parfumerie neuzen, maar dat  was niets bijzonders.
Toen maar besloten om richting gate te gaan, D83, we hadden het slimme idee om daar nog even een bakkie koffie te halen.
Nou , alles wat we tegen kwamen was dus nog dicht. Ja, er staat wel een koffie kraam met daarop : laatste kans voor je favoriete koffie! Moet hij wel open zijn.
De dame die koffie moest gaan maken kwam aanzetten een kwartier voor boarden! Dat  heeft dus ook  geen zin meer.
Nog even een andere broek aan gaan trekken, want ik  denk  dat  mijn spijkerbroek wel heel  erg koud is als we aankomen.

Tijd om te boarden, toch wel weer spannend altijd dat vliegen.
Om 06:11 uur zijn we vertrokken, dus mooi op  tijd. Maar  dan zit  je even te wachten voor je opstijgt en dan krijg je best  wel  even de bibbers van de airconditioning . Dus zodra het  kon even opgestaan om mijn jas aan te trekken. Dat  was een stuk  aangenamer.
De vlucht duurde toch  nog 2,5 uur en na een kleine 3 kwartier begon natuurlijk  mijn maag  al  te rammelen, en ja dan ga je terug denken wanneer je voor t laatst iets gegeten heb.. dat  waren wel  wat  uurtjes geleden,  dus maar  hopen dat ze met die vreetkar voorbij zouden komen. En dan krijg je turbulentie. Wat een geluk heb ik weer.
Toen de turbulentie over was kwam eindelijk  die kar, en ik  had me trek in die tosti die in dat  boekje stond. En dan krijg je die tosti zit die in een plastic dicht zakje, maar hij  zag  er wel  lekker bruin uit, doe ik  t zakje open is die nog lekker knapperig ook! Ik  vraag  me nog steeds af hoe dat  in zijn werk ging.. anyway,. Hij  was heerlijk.
Pa en ik  zitten allebei  aan het  gangpad omdat er geen stoelen naast elkaar meer beschikbaar waren, dus helaas kan ik  niet  via het  raampje goed naar  buiten kijken terwijl de zon opkomt, en wat  is die prachtig. Ongelooflijk.
Verder gebeurde er niet veel  buiten dat  je de tijd uit moet zitten.
10:30 uur ongeveer kwamen we aan op  Rovaniemi Finland, en voordat  iedereen dat  vliegtuig uit is zijn we weer een tijdje verder, daarna wéér wachten tot de koffers op de bagageband verschijnen. 3 rondes met andere koffers en 3 x raden waar onze koffers waren.. bij  de laatste ronde, en maar weer wachten. Laura de gids stond al met haar  bordje klaar en stuurde ons naar  de bus, we waren bijna de laatste en dus, achterin de bus..zucht.. maar goed de aankomende 2 uur  zitten we vast in de bus.
De bedoeling was dat  we nog een uur naar  Santa Claus village zouden gaan, maar  helaas er was een vervelende mededeling en die was dat  we niet  gingen omdat  er Chinezen waren en was het voor onze eigen veiligheid afgelast.. we willen natuurlijk  geen corona virusje oplopen.
Wat  een prachtige uitzicht hebben we de gehele rit naar Salla,  waar ons hotel staat.
Nog even 3x onderweg stil gestaan omdat  de voorruit te bevroren was om verder te rijden en de ramen even ontdooit moesten worden.
Nog even bij de supermarkt gestopt voor een paar boodschapjes en door naar  het  hotel.
Weer wachten en in de rij staan om in te checken. Nou  toen we eenmaal  aan de beurt waren ging het  snel. Hup  spullen in de kamer droppen en door naar "de andere kant  van de weg" om daar ons thermo pak, laarzen en handschoenen te passen.. maar eerst.. je raad het  al.. wachten in de rij.. en dan komt het.
Je moet je eigen in zo'n thermopak  gaan hijsen, Oke  op  zich  niet zo  heel  naar, maar wel als je je buiten jas er nog onder moet gaan doen.
Man, wat  een geworstel. Maar uiteindelijk is het gelukt met als resultaat dat het water op je rug staat. De laarzen zijn ook nog wel een uitdaging om ze aan te trekken als je dat grote pak aan hebt. Ik heb wel het idee dat toch de laarzen iets te groot zijn ondanks ik 1 maat groter heb genomen, zoals ons werd aangeraden. Ik ga wel kijken hoe dat gaat allemaal.

We logeren in Holiday Club Salla. Holiday Club Salla biedt hoogwaardige vakantieappartementen en spahotelservices in het hart van Sallatunturi. Hotel Revontule heeft een spa, een gezellig à la carte restaurant en een kleine winkel, met recht een kleine winkel.
S avonds in het  hotel wat  gegeten, daarna naar de kamer en het ons wat gemakkelijk gemaakt. Het is een lange dag geweest. het  is mooi geweest  voor vandaag.